ΥΓΕΙΑ

Ψυχογενής ανορεξία: αιτία και θεραπεία

Ψυχογενής ανορεξία: αιτία και θεραπεία Παναγιώτης Κουρσάρης 22.01.2014

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν επιστήσει την προσοχή στο γεγονός ότι αυτή δεν αποτελεί πλέον μια σπάνια ασθένεια. Τα άτομα, συνήθως νεαρά κορίτσια, που υποφέρουν από την ανωμαλία αυτή, έχουν μια έμμονη ιδέα με το αδυνάτισμα. Έτσι, είτε αρνούνται να φάνε σε σημείο λιμού, είτε τρώνε και προκαλούν εμετό αμέσως μετά. Υπάρχουν αρκετές επιβεβαιωμένες περιπτώσεις που έχουν οδηγηθεί από ασιτία ως το θάνατο. Μια κοπέλα η οποία είχε εδραιώσει τόσο πολύ τη συνήθεια του εμετού, ώστε ακόμα κι όταν της έφυγε η έμμονη ιδέα να αδυνατίσει, δεν ήταν σε θέση να σταματήσει τον εμετό. Η παραμικρή εμφάνιση άγχους στο περιβάλλον της την κάνει να αποβάλλει το τελευταίο γεύμα.

Αιτίες

Στην αρχή θεωρήθηκε ότι ήταν μια διαταραχή ψυχολογικής κυρίως προέλευσης, αλλά τα τελευταία χρόνια υπάρχουν στοιχεία από ιατρικούς επιστήμονες και διαιτολόγους ότι τα άτομα αυτά ίσως να έχουν σοβαρή ανεπάρκεια ψευδαργύρου. Από τη σκοπιά του φυσικού θεραπευτή είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσο ψυχολογικές όσο και φυσικές αιτίες. Στις τελευταίες μπορεί να συμπεριλαμβάνεται όχι μόνον ο ψευδάργυρος, αλλά και όλα τα στοιχεία εκείνα που ασκούν επίδραση πάνω στο νευρικό σύστημα.

Είναι πολύ πιθανόν η νευρική ανορεξία να συνδέεται στο λεπτοφυές επίπεδο με μιαν ανισορροπία του ιερού τσακρά, επειδή αυτό σχετίζεται με την όρεξη γενικά. Η σχετική διαταραχή του έμμηνου κύκλου στα κορίτσια αυτά, ενώ εκφράζει μια βιοχημική ανισορροπία, μπορεί επίσης να συνδέεται με τη μειωμένη ροή ενέργειας μέσω του ιερού τσακρά. Είναι σημαντικό ότι το πρόβλημα συχνά εμφανίζεται στη διάρκεια της εφηβείας, μια περίοδο που λαμβάνουν χώρα συγκεκριμένες αλλαγές στις ενέργειες που κυβερνούν το ιερό κέντρο και επομένως στους ενδοκρινείς αδένες.

Θεραπεία

Επειδή αυτή είναι μια διαταραχή στην οποία υπάρχει έντονη επικάλυψη ανάμεσα στις ψυχολογικές και στις φυσικές καταστάσεις, δεν μπορεί κανείς να χαράξει σαφείς κατευθυντήριες γραμμές, παρά μόνο να αναφέρει εκείνα τα στοιχεία που είναι σημαντικά για την ενεργοποίηση και τη χαλάρωση του νευρικού συστήματος.

  1. Μέταλλα - ενώσεις ψευδαργύρου, μαγνησίου και καλιού.
  2. Βιταμίνες συμπλέγματος Β ως γενικό τονωτικό των νεύρων.
  3. Αντισπασμωδικά και χαλαρωτικά βότανα: βαλεριάνα, ιεροβοτάνη, παθανθές, λυκίσκος, βρώμη και λεοντόνουρο.
  4. Ιάματα ανθέων του Μπαχ, όπως μίμουλος, λευκή αγριοκαστανιά, καρπίνος, άστρο της Βηθλεέμ, δαμασκηνιά και ηλιάνθεμο.
  5. Ομοιοπαθητικά ιδιοσυστατικά σκευάσματα.