Φάρμακα για την πρόληψη ασθενειών
Παναγιώτης Κουρσάρης
30.08.2014
Η χορήγηση φαρμάκων για πρόληψη ασθενειών (χημειοπροφύλαξη) μπορεί να συστήνεται σε άτομα με αυξημένο κίνδυνο προσβολής από ορισμένες ασθένειες. Ο κίνδυνος πρόκλησης παρενεργειών των φαρμάκων χημειοπροφύλαξης σε άτομα που τα παίρνουν πρέπει να είναι μικρός.
Μερικά παραδείγματα φαρμάκων, που χορηγούνται για το σκοπό αυτό, είναι:
- Ασπιρίνη: Συστήνεται σε προληπτική δόση, μετά από αξιολόγηση από το γιατρό, σε άτομα με αυξημένο κίνδυνο για προσβολή από στεφανιαία νόσο της καρδιάς (προκαλεί στηθάγχη, έμφραγμα μυοκαρδίου και καρδιακή ανεπάρκεια). Το ίδιο γίνεται και για ασθενείς, που κινδυνεύουν από ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο.
- Ταμοξιφαίνη: Σε γυναίκες με αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο μαστού ο γιατρός δυνατόν να συστήσει τη χορήγηση ταμοξιφαίνης.
- Σταγόνες στα μάτια σε νεογνά, μόλις γεννηθούν: Για την πρόληψη της μόλυνσης των ματιών των νεογνών από το βακτηρίδιο της γονόρροιας χορηγείται συστηματικά σε όλα τα νεογνά, αμέσως μετά τη γέννηση, φάρμακο, που εξουδετερώνει το μικρόβιο.
- Αντιμικροβιακά φάρμακα: Σε ασθενείς με διάφορες παθήσεις, όπως για παράδειγμα το AIDS, χορηγούνται αντιμικροβιακά φάρμακα (αντιβιοτικά, αντιμυκητιακά, αντι-παρασιτικά, αντιϊκά) για πρόληψη λοιμώξεων, από τις οποίες κινδυνεύουν οι εν λογω ασθενείς. Το ίδιο γίνεται και σε καρκινοπαθείς ασθενείς που λαμβάνουν χημειοθεραπεία, σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε μεταμόσχευση οργάνων και σε άλλους ανοσοκατασταλμένους ασθενείς, που έχουν δηλαδή μειωμένη άμυνα κατά των μικροβίων.
- Αντιβιοτικά στην οδοντιατρική: Σε ασθενείς με ορισμένες παθήσεις (τεχνητές καρδιακές βαλβίδες, καρδιακά μοσχεύματα που έχουν δημιουργήσει βαλβιδικά προβλήματα, ιστορικό ενδοκαρδίτιδας) συστήνεται προφυλακτική αντιβίωση, πριν από επεμβατικές οδοντιατρικές θεραπείες (εξαγωγή ή καθαρισμός δοντιών, θεραπεία ουλίτιδας, τοποθέτηση εμφυτευμάτων, απονεύρωση).
Υπάρχουν πολλές παθήσεις και καταστάσεις, στις οποίες μπορεί να δοθεί χημειοπροφύλαξη (μηνιγγίτιδα, φυματίωση, ημικρανία, αθηρωμάτωση, νεοπλασίες, διαβήτης και άλλες). Ο γιατρός, που θα εξετάσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ασθενούς, θα αποφασίσει εάν χρειάζεται χημειοπροφύλαξη.